ویولا

یکی از سازهای بادی است با صدایی گرم و رسا است که معمولاً بدنه ای از جنس برنج دارد. با این وجود به دلیل داشتن سر ساز چوبی و به کار گیری قمیش یا آنش برای تولید صدا، جزو سادهای بادی چوبی دسته بندی می شود. قمیش یا آنش یک تکه چوب کوچک و باریک است که تئوسط گیره روی سر ساز بسته شده و نوازنده آنرا در دهان قرار می دهد و می دمد. از ارتعاش این تکه چوب صدای ساز تولید شده و در طول لوله ی ساز تشدید می یابد. روی بدنه ی ساکسوفون سوراخ‌هایی وجود دارد که نوازنده از طریق مکانیزمِ کلیدی آن‌ها را می‌بندد. وقتی که نوازنده کلیدی را فشار می‌دهد یا کلید را رها می‌کند، به ترتیب صفحه ای روی سوراخ‌ها قرار می‌گیرد یا صفحه از روی سوراخ برداشته می‌شود که موجب تغییر نت های نواخته شده می گردد. آدولف ساکس این ساز را در دههی ۱۸۴۰ اختراع کرد و به نام او «ساکسوفون» نام گرفت. اگرچه این ساز در اصل برای ارکستر و دستهی موزیک نظامی تهیه شد، ولی امروزه بیشتر در موسیقی جز و مردم‌ پسند به کار می‌رود. ساکسفون ها سازهای انتقالی هستند به این معنی که نتی که برای ساکسفون نوشته می شود نسبت به نت استاندارد مثلا پیانو متفاوت صدا می دهد. از این رو در نت نویسی آن جهت هم نوازی با سازهای دیگر باید به این انتقال نتها توجه داشت.