سازهای کوبه ای

ساز کوبه‌ای یا پِرکاشِن به هر سازی گفته می‌شود که ازطریق ضربه، تکان، سایش، خراش و یا هر عمل دیگری که منجر به نوسان شود، تولید صدا کند.
وظیفهٔ اصلی سازهای کوبه‌ای معمولاً اجرای ضرب (ریتم) در متن آهنگ است ولی توانایی اجرای ملودی را هم دارد. این ساز احتمالاً پس از صدای انسانی قدیمی‌ترین نوع ساز است که تاریخچهٔ آن به هزاران سال پیش برمی‌گردد.
– سازهای کوبه‌ای را کلاً می‌توان به دو دستهٔ زیر تقسیم نمود :
سازهای کوبه‌ای با کوک معین مثل زیلوفون
سازهای کوبه‌ای با کوک نامعین مثل انواع طبل

درامز

درامز یا درام (به انگلیسی: Drum) که در زبان انگلیسی به معنی طبل است، در زبان فارسی معادل «Drum Kit» به معنی مجموعه‌ای از طبل‌ها، سنج‌ها و گاهی دیگر سازهای کوبه‌ای است که در کنار هم یک ساز واحد و مستقل را تشکیل می‌دهند این ساز معمو

تنبک

تنبک (تمبک، دمبک، دندونک و ضَرب) یکی از سازهای کوبه‌ای ایرانی است. این ساز پوستی، از نظر سازشناسی جزء طبل‌های جام‌شکل محسوب می‌شود که از این خانواده می‌توان به سازهای مشابه مانند داربوکا در کشورهای عربی و ترکیه و همچنین زیربغلی در

دف

دَفّ، یکی از سازهای کوبه‌ای در موسیقی ایرانی است که شامل حلقه‌ای چوبی است که پوست نازکی بر آن کشیده‌اند و با ضربه‌های انگشت می‌نوازند. این ساز از سازهای ضربی ایرانی شبیه به دایره ولی بزرگ‌تر از آن و با صدای بم‌تر است. چنان‌که از ک

کاخن

کاخون (Cajón) نوعی ساز کوبه‌ ای شش وجهی و جعبه شکل است که اصالت آن به شهر پرو باز میگردد. کاخون واژه ای اسپانیایی به معنی جعبه، صندوق یا صندوقچه است که به نوعی ساز کوبه‌ای اطلاق می شود. ??پیشینه ساز کاخون: پیشینه این ساز به قرن ۱۸

هنگ درام

ویولن ساز زهی و آرشه‌ای است. این ساز کوچک‌ترین عضو سازهای زهی-آرشه‌ای است. برای نواختن معمولاً روی شانه چپ قرار می‌گیرد و با آرشه که در دست راست نوازنده‌است نواخته می‌شود. این ساز از ۵۸ قطعه مختلف ساخته می‌شود. وزن آن در حدود ۴۰۰
فهرست